Dziennikarka radiowa, zainteresowana tematyką społeczną, opublikowała zbiór wzruszających wywiadów na temat życia i najważniejszych wartości, o które warto walczyć nawet gdy nasze doświadczenia prowadzą do „zderzenia ze ścianą”. Rozmówcy dzielą się swoimi przeżyciami, przemyśleniami i wątpliwościami. Szczerze mówią o tym co ich boli najbardziej, czego w życiu dokonali, o co walczą i z czym sobie nie radzą. Każda opowieść wzrusza oraz skłania do zastanowienia.
Doktor Eva – Elvira Klonowski odpowiadając na pytanie: „ kim jestem”, wypowiada wstrząsające słowa: „Ja tu tylko kopię. Ja tu jestem grabarzem”. Jako antropolog sądowy na zaproszenie Międzynarodowego Trybunału Karnego dla Byłej Jugosławii wyjechała do Bośni. Brała udział w ekshumacjach masowych grobów osób zamordowanych w czystkach etnicznych, dokonywała identyfikacji ofiar, przywracając im imię, a rodzinom pokój w sercach. Sama o sobie mówi, że jest ateistką i Bóg nie jest jej potrzebny aby wierzyć, mimo tego co widziała, w dobro w człowieku. Zastanawia się, jak to jest możliwe, że ludzie w imię Boga potrafią się nawzajem mordować i dlaczego On ich nie powstrzyma? Te trudne pytania nie przeszkadzają jej aby w każdym kościele, w którym przebywa zapalić dwie świeczki, jedną za duszę taty – ateisty, a drugą za bliskich zmarłych.
Na tak trudne życiowe pytania Ksiądz Adam Boniecki, kolejny rozmówca, odpowiada krótko: „Nie wiemy, ufamy”. Cytuje Dominikę Roqueplo – Woźniakowską: „Pan Bóg ma taką właściwość, że ze złych rzeczy potrafi wyciągnąć jakieś dobro”. Ksiądz miał szczęście doświadczania wiary od dzieciństwa. Bóg istniał w jego życiu od zawsze, wyrastał w rodzinie wierzącej. Wspomina swoje spotkania z papieżem Janem Pawłem II i ubolewa nad tym, że my Polacy, my katolicy nie potrafimy czerpać z wielkości ducha i umysłu tego wyjątkowego rodaka.
Anda Rottenberg – krytyk sztuki, historyk, kuratorka wystaw na całym świecie próbuje odnaleźć sens życia człowieka. Urodzona w Rosji, mówi że jej rodziną jest Polska i do tego kraju odnosi swój patriotyzm. W czym on się przejawia? „ W sposobie myślenia o wartościach, ale nie takim, że Polska jest lepsza, ponieważ jest Polską. Chodzi raczej o akceptację wad.” Trudne doświadczenia życiowe sprawiają, że jeśli ma wybrać z dwóch książek, jedną o miłości , a drugą o śmierci”, wybiera tę drugą.
Rozdział zatytułowany: „Moje życie jest takie samo jak paru miliardów ludzi” to rozmowa z siostrą Małgorzatą Chmielewską. Jakże inny byłby świat, gdyby tytuł tej części książki mógł być prawdą. „Każdy z nas powinien być świadkiem dobra, prawdy, piękna wobec swoich dzieci, wobec najbliższego otoczenia.” Siostra Małgorzata mówi, że jest narzędziem w rękach Boga i uczynkami chce świadczyć o Jego istnieniu. Szkoda, że na świecie takich narzędzi jest ciągle zbyt mało.
Czytając książkę Anny Wacławik – Orpik można poznać bohaterów, którzy swoim życiem w trudnej codzienności świadczą o wartości człowieczeństwa. To jakich dokonują wyborów, jak powstają z upadków i w jaki sposób odnoszą się do innych ludzi może być dla nas drogowskazem w ciemnościach.
