Pierwszym biblijnym tekstem, w którym możemy dopatrywać się matczynych cech miłości Boga jest scena dialogu Mojżesza z Panem Bogiem. Wszystko działo się w czasie powrotu Narodu Wybranego z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Izraelici ogarnięci żądzą spożywania lepszego pokarmu zaczęli pogardzać Bożymi darami, które utrzymywały ich przy życiu. W ich zepsutych sercach zaczęła pojawiać się myśl, aby wrócić do Egiptu, w którym cierpieli prześladowanie i niewolnictwo. Wyrażali to następująco: ,, Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek. Tymczasem tu giniemy […]’’(Lb 11,6-7).
Z tymi narzekaniami Izraelitów, mających swe źródło w pożądliwości, musiał zmierzyć się Mojżesz. W swym burzliwym dialogu z Bogiem, u którego szukał pomocy w rozwiązaniu tej kłopotliwej sytuacji, zdecydował się na desperackie słowa. Oto one: ,, Rzekł więc Mojżesz do Pana: «Czemu tak źle się obchodzisz ze sługą swoim, czemu nie darzysz mnie życzliwością i złożyłeś na mnie cały ciężar tego ludu? Czy to ja począłem ten lud w łonie albo ja go zrodziłem, żeś mi powiedział: “Noś go na łonie swoim, jak nosi piastunka dziecię, i zanieś go do ziemi, którą poprzysiągłem dać ich przodkom?’’(Lb 11,11-12).
Kluczowe są słowa: ,,
Czy to ja począłem ten lud w łonie albo ja go zrodziłem […]?’’ Oczywiście jest
to pytanie retoryczne. W ten sposób Mojżesz tak jakby chciał przypomnieć Bogu,
że to On jest Rodzicem, a nie Mojżesz, któremu już trudno było pełnić tę rolę
w zastępstwie. Znamienne są jednak cechy rodzicielstwa Boga ukazane w wyżej
cytowanym fragmencie. W sposób jasny określają one macierzyństwo a nie
ojcostwo. To matka rodzi, to matka karmi, to matka czule przytula. Widzimy
zatem, że Bóg powołując do życia (i nie ma tutaj znaczenia czy chodzi o cały
naród-jak to miało miejsce z Izraelem, czy chodzi
o pojedynczego człowieka – jak to ma miejsce z nami) zobowiązuje się do matczynej troski
nad swym stworzeniem.
dk. Jakub Bogacki